Jaargetijden

Deel 12, september 2009

         We kennen allemaal de vier jaargetijden.
Die hoef ik nu niet op te gaan noemen, want die kent u zelf ook wel.
Van die vier jaargetijden vind ik er één helemaal niets, een ander een beetje leuk en twee geweldig.
Als ik u nu ga laten raden welke dat dan precies zijn is deze column gauw klaar en bent u uitgelezen.
Dat gaan we dus niet doen, ik zal het uitleggen.
         We beginnen met het “helemaal niks” seizoen.
Dat is heel persoonlijk natuurlijk, maar voor mij is dat de winter.
Drie maanden lang gebeurt er niets.
Alles in de tuin is in diepe rust en ligt er dor, kaal en verschrompeld bij.
Geen vrolijke kleuren, maar grauw en grijs en verlaten.
Ja, als het dan maar eens zo nu en dan een beetje winterde, met wat vorst in de nacht en overdag van dat licht vriezend weer met van die strak blauwe luchten.
Maar meestal is het kletsnat, guur en winderig tot stormig en sneeuwig.
Het is dat er Sinterklaas en Kerst en Nieuwjaar in voor komen en Bart  zich zo nu en dan nog eens in het groen kan kleden, anders vond ik het maar een snertseizoen. 
         De herfst, die daar aan vooraf gaat, is iets minder erg, omdat het soms nog best wel aardig weer kan zijn en bomen en struiken vaak mooi getooid zijn.
Maar…, de herfst glijdt naar de winter, dus is geen positief seizoen.
Overal wordt aanstalten gemaakt om in rust te gaan, vallende blaadjes tot gevolg.
Gelukkig is er dan nog één pluspuntje, de eclipsrui van sommige van onze vogels is ten einde en de fraaiere kleuren komen weer naar voren.
Een seizoen waarin veergroei en bladval samenkomen, dus een beetje leuk, maar niet geweldig.
         Als ik dan mag kiezen en dat mag ik (niet dat het veel helpt), dan kies ik voor de twee mooiste seizoenen van het jaar.
Jawel, twee tegelijk maar liefst, de lente en de zomer.
Dit was niet moeilijk te raden natuurlijk.
Twee jaargetijden die zo mooi in elkaar over lopen.
Eerst is er niets dan grauwe mistroostigheid, dan de langzaam uitbottende bomen, struiken en planten.
Het voorjaar is de tijd van de belofte en de zomer van de waarheid.
Zouden onze vogels er dit jaar weer in slagen om datgene te doen wat er van hen verlangd word?
Alles rondom ons heen wordt kleurrijk, kleurrijker, kleurrijkst en onze vogels druk, drukker drukst.
De hormonen gaan een vooraanstaande rol spelen.
De gehele twee voorliggende seizoenen hebben ze elkaar getolereerd en nu willen ze mekaar  het liefst de tuin uit vechten.
Alles wat bloeien kan bloeit in deze twee jaargetijden en als ’t effe meezit ook zo mooi achterelkaar an.
Fleurig, fleuriger, fleurigst.
         Wat is de Nederlandse taal toch mooi; “fleur” is Frans voor bloem.
Dus in gewoon Nederlands: bloemig, bloemiger, bloemigst, maar daarmee zit ik er naast, geloof ik, dat zou meer met de kookeigenschappen van aardappelrassen te maken hebben.
Hoe dan ook, twee geweldige seizoenen, die naast regenbuien (noodzakelijk voor de planten) ook veel zonneschijn (belangrijk voor planten en mensen) geven.
De aangenaam hogere temperaturen nemen we dan ook nog graag op de koop toe.
Bovendien hebben we het druk met het zorgvuldig opfokken van onze jonge vogels, ofschoon het in deze periode ook nog vakantietijd is.
Dat moet er dan maar even tussendoor of later, want onze vogels gaan voor!
         Geweldig toch, twee ietwat mistroostige seizoenen gewacht op uitbreiding bij onze vogels in de omheinde ruimtes en eindelijk is het dan zo ver!
Je moet natuurlijk in deze tijd wel verschrikkelijk veel grasmaaien en zo, maar dat hoort er nou eenmaal bij.
Groen, groener, groenst! 
         Gelukkig komen de seizoen gewoontegetrouw mooi in volgorde achter elkaar aan, elk jaar weer!
Effe wachten, eerst nog even door de zure appel heen bijten die in de herfst niet ver van de boom valt.
Desalniettemin, de twee mooiste jaargetijden duren mij nooit te lang en mogen, als ik het voor het zeggen had, het hele jaar wel duren!

Bart Smit

Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland.

De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.