Deel 73, augustus 2015

Vanaf september 2015 mogen exotische dieren niet meer in Nederland  in een circus optreden; dan zal er een wet zijn die dat verbied, hoewel niet elke partij in het parlement het er mee eens is.

Wilde dieren als olifanten, leeuwen, tijgers, zebra’s en ook apen mogen vanaf dan het publiek niet meer met hun kunsten vermaken.

De staatssekretaris, verantwoordelijk voor deze wetsaanpassing, heeft wel een scheiding gemaakt, want andere, wat minder wilde dieren, mogen dan nog wel.

Te denken valt daarbij aan kamelen, paarden, varkens en minder spectaculair beestenspul.

                Ik wist het niet, echt niet, maar er bestaat een vereniging “ W.D.D.T.U.” (Wilde Dieren De Tent Uit). Deze vereniging is nu dolgelukkig met deze wetsaanpassing, want zo zeggen zij van die vereniging:

“Het zijn getraumatiseerde dieren, die op basis van angst, pijn en dominantie kunstjes hebben moeten leren”.

Nou, nou, nou, (=3x nou) denk ik dan, hier komt wel erg veel emotie naar boven en ik vraag me dan gelijk ook maar af hoe men dergelijke trauma’s herkent en op welke manieren dergelijke zaken zijn gemeten, als ze al zijn te meten of dat het gewoon aannames zijn op basis van stadse emoties.

Daar bovenop ontstaat de vraag of er ooit wel eens met dierenverzorgers c.q. dompteurs is gepraat.

Nee dus, daar kom je dan achter als er tijdens een item op TV over het dolfinarium in Harderwijk, dat het liefst van de Partij voor de Dieren ook dicht zou moeten vanwege allerlei dezelfde “zielige” toestanden.

Op vele herhaalde verzoeken van mensen en verzorgers van dit zeedierenpark om eens te komen praten is tot op de dag van vandaag, zoals ze vertelden in die uitzending, helemaal niet gereageerd en dat vind ik dan weer “zielig”.

Hoeveel verschil zit er nou eigenlijk tussen de aangeleerde kunstjes van een olifant, een zeeleeuw, een dolfijn, een paard, een hond en een arend, om er eens een paar te noemen.

De mensen, die met dergelijke dieren omgaan, de trainers, weten natuurlijk perfect wat de mogelijkheden en de onmogelijkheden van hun vertrouwelingen zijn en weten als geen ander, dat dieren iets niet zullen gaan doen als ze er voor bestraft worden (angst en pijn).

Voor een beloning ligt dat beduidend anders, bovendien geeft een optreden een afleiding.

Dieren zijn van nature lui, m.a.w. als er gegeten is bestaat er geen verder noodzaak om ook maar iets te gaan ondernemen, behalve de voortplanting dan natuurlijk.

Dierenverzorgers in dierentuinen weten daar ook alles van en doen hun uiterste best om door middel van de zogenaamde “verrijking” voedsel op een meer ingewikkelde manier aan te bieden, zodat hun beschermelingen wat meer moeite moeten doen.

Ook het aanbieden van “speel-attributen” in de verblijven zorgt voor wisselend tijdverdrijf.  

                Als “circusdieren” straks niet meer mogen optreden betekent dat deze dieren uiteindelijk naar een opvang (= dierentuin) zullen moeten gaan verhuizen en daar dan de godganse dag niets meer kunnen en mogen doen, tenzij ze geluk hebben en in een voedershow of vliegshow terecht komen.

Bij een voershow valt te denken aan robben, zeeleeuwen, dolfijnen, orka’s en pinguïns en bij een vliegshow aan diverse vogelsoorten als ara’s kraanvogels, arenden, condors, wouwen e.v.a.

Voor veel van de wilde dieren ziet de toekomst er natuurlijk niet best uit, want eenmaal in een dierentuin, kan het zo maar gebeuren dat een rechter heeft uitgesproken dat een dier een persoon is en eigenlijk niet in gevangenschap mag worden gehouden.

Als dergelijke zaken nu de toekomst gaan worden, dan zie ik het zwerk al drijven.

Waar ligt dan de grens en welk dier is dan voortaan een persoon?

Als het aan de organisatie “W.D.D.T.U.” ligt mag er geen enkel wild dier meer optreden in een circustent maar welk wild dier is er eigenlijk dan nog echt wild?

Wie zal het zeggen, heel veel mensen weten al niet eens meer dat een dier een dier is.

                De hond is al lang geen wolf meer, ondanks enkele kenmerkende eigenschappen die nog herinneren aan een heel ver verleden.

Hun aanhankelijkheid wordt al jaren door veel mensen vertaald als zijnde “lief” terwijl het niets anders is dan roedelgedrag.

Het logische gevolg is dan dat antropomorfisme, “vermenselijking van het dier” om de hoek komt kijken en dat vindt je dan terug in het aankleden van hun huisgenoot met “kinderkleertjes” (outfit naar gelang het jaargetijde) en het uitlaten aan een “tuigje” (alsof het een kleuter is) i.p.v. stevige halsband om te kunnen corrigeren. 

                De uit het circus verbannen wilde dieren kunnen eigenlijk nergens meer heen, want de P.v.d.D. wil ook al lang van de dierentuinen af.

Het argument van de dierentuinen dat wilde dieren daar getoond worden vanwege het educatieve belang veegt dezelfde partij resoluut van tafel, want zo zeggen zij: “ze kunnen zich immers niet meer gedragen zoals in het wild”.

Nee, een olifantenkudde urenlang door de woestijn laten lopen in de gloeiend hete zinderende zomerzon op zoek naar water, daar wordt je blij van!

Dat dierentuinen, maar ook verenigingen als de onze, zich inzetten/ hebben ingezet om een bijdrage te leveren aan het redden van het mogelijk uitsterven van diersoorten, is voor de moraalridders van een paar partijen totaal onbelangrijk.

                Het is soms zo jammer dat men als intelligente mens dan niet inziet, dat als gevolg van het met opgeheven hoofd en de handjes op de rug door de natuur lopen, zonder ergens aan te komen en/of in te grijpen, bijvoorbeeld in Australië door toedoen van kat en vos al een paar honderd diersoorten volledig zijn uitgeroeid.

Het stond er duidelijk: een paar honderd “soorten”!

( Gelukkig mogen er nu in twee wildparken katten uitgeroeid worden om uiterst zeldzame grondpapegaaien voor uitsterven te behoeden).

Als we in dierentuinen geen dieren meer mogen laten zien vanwege zielig, hoe moeten bezoekers dan weten welke dieren er de ambassadeurs zijn voor hun wilde soortgenoten en broodnodig bescherming behoeven, als ze niet eens van dichtbij kunnen aanschouwen hoe die dieren er in een heel ver land uit zien?

Oog in oog staan met een groep gorilla’s (OK, Bokito is verkeerd voorbeeld) werkt toch altijd beter dan het kijken naar platte dieren in een film op het plasmascherm.                                                          Als er nu eens meer mensen zouden zijn die het onvoorwaardelijk geloof in de “Bambi-natuur” zouden afzweren.

Als die mensen de fluwelen handschoenen nou eens gewoon uit trekken en eindelijk zelf ook eens fanatiek de handen uit de mouwen gaan steken.                                                                                        Heus, slechts wazige en emotionele denkbeelden roepen langs de zijlijn is zo verschrikkelijk gemakkelijk en absoluut echt niet meer van deze tijd.

Als meer nuchtere mensen zich fanatiek zouden inzetten dan kon het best nog wel eens goedkomen met het redden van de echte wilde dieren in de wereld!

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.