Deel 102: januari 2021

Emoties.

Het is al weer even geleden, maar sinds midden september 2020 mogen in de Oostvaardersplassen de veel te grote aantallen edelherten uitgedund worden. Het zijn er ook nu nog veel te veel. De Raad van State (het hoogste rechtsorgaan in Nederland) heeft toestemming gegeven om de aantallen te verminderen. Een andere rechter had dat destijds verboden, omdat e.e.a. mogelijk niet goed was onderbouwd.

Even tussen de regels door, ik kom wat in de knoop met de hiervoor vaak gebruikte “Nederlandse”, term dat de herten mogen worden “af”-geschoten. Dit zou betekenen dat ze mogen worden gedood. Als dit correct Nederlands is, bestaat er dan ook een soortgelijke term dat ze mogen worden “op”-geschoten als ze mogen blijven leven? Voor consumentenvuurwerk bestaat ook een dergelijk kromme uitdrukking. Op Oudejaarsdag mocht voorheen vuurwerk worden “af- ”gestoken, terwijl het eigenlijk de bedoeling was dat het gewoon bij het lontje werd “aan”-gestoken. Goed, genoeg van dit geneuzel, terug naar de werkelijkheid.

Ook al heel wat jaren geleden, om precies te zijn oktober 2013, schreef ik al eens over de ellende in dat zogenaamde “natuurgebied omheind door hekken”. De Oostvaardersplassen had een natuurgebied moeten worden, waar men de natuur met rust liet. Dat is ooit de opzet geweest. De in dat gebied losgelaten runderen, paarden en edelherten, de grote grazers, hadden daar een paradijs (moeten hebben). Dit met een hek omgeven grote terrein bleek op den duur niet langer geschikt voor de steeds maar groter wordende groep grazers. Waar de bedenkers (en sympathisanten) uiteindelijk geen rekening mee hadden gehouden, was dat de grazers in de wintermaanden (als de groei van de gewassen stilstaat) geen eten meer konden vinden. Het kleine beetje dat er misschien nog over was werd door heel veel hoeven vertrappeld en vervuild. Het eindresultaat: Honger! Héél véél honger!

Voor de bedenkers was dit een natuurlijke gang van zaken, het hoorde immers bij de natuur en voor heel veel sympathisanten was het ook blijkbaar heel normaal dat er vele tientallen dieren door  honger uitgemergeld ten onder gingen. Je kunt ook gewoon zeggen dat ze bewust waren doodgehongerd. Vooral tegenstanders, als paardenliefhebbers, kwamen in opstand en gingen met balen hooi aan de sjouw, maar bijvoeren mocht eerst niet en later weer wel. Het uit hun lijden verlossen van de meest schrijnende gevallen mocht later ook. Nog weer later werd er toch maar eens gekeken naar de veel te grote hoeveelheden. Er werden toen groepen paarden gevangen en verhuisd naar andere gebieden waar ze het veel beter kregen.

Voor de grote groepen dieren, die het soms in koude, gure dagen maar moeilijk konden bolwerken, want geen eten en geen beschutting, werd er bijgevoerd en grond tot hoge wallen opgeschoven. Maar door de nog steeds grote aantallen grote grazers werd op den duur het gehele gebied een grote kaalslag. De jonge boompjes werden nooit grote en de grote werden van schors ontdaan, zodat die al snel dood gingen. Het uitdunnen van de populatie edelherten d.m.v. een goed gericht schot uit een geweer van een daarvoor gekwalificeerd persoon werd door een rechter verboden, vanwege de niet goed onderbouwde noodzaak daartoe. Het was immers aangewezen als een natuurgebied en daarin waren menselijke ingrepen niet zo maar toegestaan.

Helaas is deze hele trieste materie, van de onder erbarmelijke omstandigheden “gehouden” dieren in een door hekken omgeven “natuurgebied”, nooit een discussiepunt voor een dierenpartij in de Tweede Kamer geweest. Maar nu is, dank zij de uitspraak van de Raad van State, “de kogel door de  kerk (het hert)”. Er mag dus opgetreden worden, er mag dus worden geruimd! Waarom nu wel? Er is nu duidelijk aangegeven en begrepen, dat een natuurgebied een grote diversiteit aan allerhande dieren en planten behoort te hebben. De natuur is geheel afhankelijk en floreert slechts dan bij een grote biodiversiteit. De ene soort is in de natuur weer vaak afhankelijk van de andere. Biotopen hebben variatie nodig. Heel veel verschillende dier-,en plantensoorten moeten er kunnen leven. Door de kaalslag, waarin het landschap uiteindelijk is veranderd, blijkt er voor allerhande organismen geen plaats (meer). Zo zijn bijvoorbeeld de laatste jaren de daar ook levende reeën al verdwenen.

Een Nederlandse natuurorganisatie, met de oer- Nederlandse naam “Fauna4live”, is het met de uitspraak van het rechtscollege absoluut oneens en reageert dan verongelijkt en emotioneel. ”Mensen moeten niet ingrijpen in een natuurgebied. Het is altijd de bedoeling geweest de natuur daar zijn gang te laten gaan”. Volgens deze organisatie gaat het helemaal fout als er toch wordt begonnen met het “afschieten”. “Dan wordt het dus een pretpark voor mensen”

Een andere organisatie, die ook zeer begaan is met dieren en zich nooit heeft bekommerd om het lot van dieren in die omheinde natuur, is de stichting Faunabeheer. Die wil eigenlijk meestal helemaal niets en is overal fel op tegen als het gaat om menselijk activiteiten en dieren. Het gebruik van een geweer is eigenlijk, helemaal, absoluut en pertinent nóóit toegestaan. Nee, daarvoor trekken ze nu een sublieme oplossing uit de kast: een corridor maken naar de Veluwe.

Hallo, let even op! Die moet dan wel voldoende breed en omgeven met hoge hekken dwars door de gehele Flevopolder gaan en dwars over agrarische landbouwgrond van particulieren!!

Op die manier zouden dan de overtollige edelherten kunnen uitwijken naar voedselrijke gebieden aldaar! Bovendien lopen er op de Veluwe ook wolven, die dan mooi op een natuurlijke manier mee zouden kunnen helpen het te veel wat te beperken. Klein foutje in de voorgestelde plannen: er leven al te veel herten op de Veluwe en het zou nog wel vele jaren kunnen duren voordat wolven die aantallen + de extra toeloop tot een gezonde en stabiele stand hebben uitgedund.

Eigenlijk is het te gek voor woorden, dat zo’n natuurorganisatie, een stichting die propageert diervriendelijk te zijn, kiest voor een compleet dieronvriendelijke oplossing. Ik las eens een  ingezonden stuk in een krant, met daarin een mening, waarvan de schrijver heilig was overtuigd, dat het klopte.

Overigens een mening die je zo onderuit schoffelt, want bewijs het maar eens!

 “Dieren weten meer dan wij denken en denken meer dan wij weten!” 

Als edelherten in de Oostvaardersplassen echt kunnen denken, dan zouden ze toch liever kiezen om daar te blijven. De kans om daar te mogen blijven leven is klein, maar wel aanwezig. Het is altijd nog beter om door een kogel van een daarvoor speciaal opgeleide schutter onverwacht ter plekke dood neer te vallen, dan te worden opgejaagd door een paar wolven, die je uiteindelijk, hangend aan je nek of onderbuik, op een meest afschuwelijke manier, al gorgelend, rochelend en naar adem happend, uiterst langzaam vermoorden.

Uit bovenstaand relaas blijkt maar weer eens te meer, dat in zulke zaken vaak de emoties een dusdanige belangrijke rol zijn gaan spelen, dat de rede is verdwenen. Een onafhankelijk orgaan, in dit geval de Raad van State, moet dan uitkomst bieden. Er is gekozen voor een natuurgebied met voldoende biodiversiteit. Dat laatste was er al lang niet meer voorhanden. Voor de betreffende edelherten is het natuurlijk sneu, maar altijd nog beter dan te worden veroordeeld tot de hongerdood. Voor de overblijvers ziet de toekomst, als men het niet weer zo ver laat komen, er een stuk rooskleuriger uit.

En voor de natuur ook!

Ik wens u fijn 2021, Bart Smit.

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.