Natuur

Deel 19, april 2010

         Men vraagt mij wel eens of ik niet moe wordt van het schrijven van verhaaltjes over de natuur en/of aanverwante zaken.
Nee, daar wordt ik nooit moe van.
Wel wordt ik soms behoorlijk suf van filosofische teksten als:
         “Van de natuur moet je afblijven, daar mag je niet aankomen.
De natuur regelt zich zelf wel, je laat de natuur z’n gang gaan.”
         Dergelijke kreten kent u natuurlijk ook.
Ze worden veel gebruikt door overenthousiaste natuurliefhebbers die bijna elk diertje met   “U” aanspreken.
Zij gaan er van uit, dat je alles op zijn beloop moet laten en dat het dan allemaal wel goed komt.
Ze vergeten er dan helaas bij te vertellen dat we in Nederland nauwelijks nog “echte” natuur kunnen aantreffen, omdat alles is “gemaakt”.
Elk plekje in ons land is ooit of kortgeleden wel eens op de schop geweest.
Ja, als we maar lang genoeg wachten, vele tientallen jaren, dan zal er ergens misschien nog wel eens een stukje onvervalste echte, wilde, woeste natuur zijn ontstaan.
Maar veel kans geef ik dat niet, daarvoor is ons “lage land bij de zee” veel te klein en veel te vol en rondom échte natuur zit natuurlijk géén hek! 
         In de natuur mag je volgens de beschermers als mens ook niet regulerend optreden.
Groene mensen (de jagers dus) verpesten de natuur en verstoren het natuurlijk evenwicht.
Jacht is iets van vroeger, maar niet meer van deze tijd!
Ja hoor, zo ken ik er nog wel een paar, als men toevallig denkt dat schieten het enigste wat jagers kunnen dan zit men er naast.
Jagers weten veelal veel meer van de natuur en al de processen daarin dan menig “studeerkamernatuurkenner” of “driehoog achter woonkamerprofessoren”. 
         Als je niet ingrijpt, is een keurig aangelegd park in een paar jaar tijd overwoekerd met dermate veel onkruid als brandnetels, grassen, distels, boompjes, wortelopslag en dergelijke, dat keurig aangeharkte paden uiteindelijk onbegaanbaar en borders onvindbaar zijn geworden.
Een zegen voor de vogeltjes, de vlinders en de beestjes, maar de pest voor de wandelaars!
         Niet regulerend optreden is best te begrijpen vanuit het standpunt van de fervente natuurliefhebbers, maar dan zal toch uiteindelijk iemand de schade aan de landbouwgewassen moeten gaan betalen, die bijvoorbeeld door de steeds groter worden schare wilde ganzen wordt veroorzaakt.
We leven nu eenmaal niet in alléén maar natuur, er is ook nog landschap dat door mensen wordt gebruikt!
Maar het gekke is, als het op betalen aankomt, dan is er opeens niemand meer thuis!
Het zal toch hopelijk niet zo ver gaan komen dat er de komende jaren miljoenen ganzen voor miljoenen vraatschade én schijtschade veroorzaken en dat dat gecompenseerd zal moeten worden door al weer miljoenen aan zuur door ons verdiend belastinggeld?
Een landbouwer/melkveehouder is wijs met het gewas op de landerijen, daarvoor doet hij zijn uiterste best; hij moet er tenslotte van bestaan.
Maar als het gewas er niet meer is, omdat het al voor het oogsten is platgelopen, onder is gescheten en weggevreten, heeft hij wél een probleem, de natuurfreak niet.
Die laatsten zijn alleen maar blij en opgetogen bij het zien van zo veel prachtige ganzen!
         Nee, de natuur laat je met rust, daar kom je niet aan.
Je kunt het hooguit een handje helpen door, zoals toen op Terschelling, een kleine kudde edelherten los te laten.(!?!)
Je kunt ook, om het natuurlijk evenwicht nog beter te maken, een paar vossen op Vlieland dumpen.(!?!)
U gelooft toch niet echt dat deze vossen in een bootje in het kielzog van de veerboot zijn meegekomen?
De fanatieke bewonderaars van de fraaie natuur hebben er natuurlijk geen moment bij stil gestaan, dat het in een dergelijk bijzonder biotoop voor de duizenden daar levende bodembroeders fataal zou gaan aflopen.
Of  was dat nu juist de bedoeling?
         Kun je in een omheind gebied van 60 vierkante kilometer grote grazers, paarden, runderen, herten, volkomen aan hun lot overlaten?
Wanneer er in een strenge winter meer dan 600 honderd dieren de hongerdood sterven, doordat de populatie eigenlijk al veel te groot geworden is voor deze beperkte ruimte, kun je dat dan toestaan en normaal vinden?
Kun je dan dat nog “de natuur zijn gang maar laten gaan” noemen, terwijl een veehouder, die zijn vee verwaarloosd, een forse boete krijgt? 
         Gelukkig zijn daar dan weer de groenen, echte nuchtere natuurliefhebbers van de eerste orde, die spontaan en geheel vrijwillig wel een einde willen maken aan het vossenbestand op Vlieland,  de populatie edelherten op Terschelling en de meer dan 2000 wilde zwijnen op de Veluwe.

Ze doen het graag en zonder bijkomende kosten en ze hadden absoluut ook nog wel de grote grazers in de Oostvaardersplassen zo nu en dan wat willen bijvoeren!
Kom daar maar eens om in deze tijd!
Misschien komt het dan op den duur allemaal nog weer goed, want soms moet je toch wel degelijk zo nu en dan rigoureus ingrijpen om de dieren, de natuur, het evenwicht en de diversiteit in Nederland een handje te helpen, kortom, voor de natuur zorgen.

Bart Smit

Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland.

De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.