Dino's in je tuin

Deel 40, februari 2012

Soms kom ik wel eens in een winkel van de bekende winkelketen die mijn naam draagt.
Niet dat ik zo nodig nieuw speelgoed nodig heb, maar meer om eens te kijken wat er zoal te vinden is.
Zo zag ik eens kunststof dinosauriërs in de aanbieding.
Het waren geen kleintjes, 30 centimeter hoog soms en wel 45 centimeter lang.
Exemplaren met vleugels waren bijna wel 50 centimeter breed.
Een fors formaat voor kinderspeelgoed.
Kinderen vinden dit soort figuren blijkbaar zeer boeiend en ouders weten dat.
Want in een mum waren ze uitverkocht!
Wat zou dat toch zijn, die fascinatie voor prehistorische wezens?
Zeg nou zelf, de kinderen van deze tijd zijn veel te jong om te weten hoe ze er in het echt uitzagen.
Sterker nog, de ouderen onder ons zijn daarvoor ook nog te jong.
Langer dan 200 miljoen jaar geleden moeten ze hebben geleefd.
Onderzoekers en wetenschappers reconstrueerden aan de hand van versteende skeletten, of resten daarvan, of fossiele eieren, zo maar een wezen en weten dan ook welke kleuren en kleurschakeringen ze hadden!
Replica’s staan te pronk in musea, soms met computergestuurde bewegende lichaamsdelen.
Ze maken vaak ook nog geluid (?!?); allemaal fantasie, maar dat geeft niet.
Juist dát zal de jeugd nu wel zo aanspreken.
Stel dat ze nu eens niet waren uitgestorven en hier nog gewoon rondliepen.
U kon ze dan simpelweg tegenkomen op de A27 of op de Veluwe of in Artis in een héle grote kooi.
Veel kans dat er van alles mis zou gaan.
Een dergelijk kudde dieren, met een individuele lengte van een huizenblok en een gewicht van 30/40 ton, veroorzaakte, stampend, al snel een enorme schade aan het wegdek, om over files maar niet te spreken.
Nee, daarvan hebben we er al genoeg als er bijvoorbeeld een vrachtauto ontspoort of als het regent of gewoon sneeuwt in de spits.
Als er een koe op de weg loopt is er ook paniek.
De koe is, denk ik, het grootse dier, dat in Nederland wel eens per ongeluk op de snelweg terecht komt.
Meestal is zo’n landbouwhuisdier dan ontsnapt uit stal of weide.
Af en toe geraken ze ook wel eens te water.
Dan mag ik weer komen opdraven.
Mijn buurman ( professionele koeienhouder) en ik hebben er langzamerhand al veel ervaring in gekregen.
Ik weet nu hoe je oude koeien uit de sloot haalt.
Maar ook soms wel jonge!
Stel je eens voor, een dino te water en dan mag je komen helpen.
O.K., die van 15 meter lang zullen zelf wel weer op het droge komen.
Daarvoor zijn de slootjes in de landerijen wel zo smal dat ze er met gemak overheen stappen en een kanaal of rivier is ook geen probleem voor die giganten.
Maar er waren er ook wel van slechts een paar meter lang of nog kleiner en als die nou in het kanaal vast kwamen te zitten?
Dat werd wel een spektakel! Brandweer er bij, dan heeft een koe toch een iets ander formaat.
Hoe kom ik daar nou op, op koeien?
Dat zei ik, omdat ik denk dat het wel het grootste dier is, wat je hier in Nederland veelvuldig tegenkomt.
Een paard, kan ook, die is misschien een fractie groter.
Maar als nu de hedendaagse kinderen laaiend enthousiast zijn om te kunnen spelen met plastic dinosauriërs, dan is het ook wel te begrijpen dat volwassen leden van Aviornis gek zijn van vogels!
Vogels stammen af van die prehistorische creaturen.
Daar gingen wel een paar honderd miljoen jaar evolutie aan vooraf, maar toch.
Zeg nou zelf, u bent toch ook als een kind zo blij als u weer eens een nieuwe aanwinst hebt toegevoegd aan uw collectie, of als u ze weer eens bestudeert, of wanneer uw vogels voor nageslacht hebben gezorgd?
Allemaal afstammelingen van een dino!
Compleet met een rijke schakering aan échte kleuren en met écht geluid en échte eieren. 
Geen fantasiedieren, maar echte vogels!
Geweldig toch, dinosauriërs in je tuin?

Bart Smit

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.