Deel 76, november 2015

In reklame en politiek wordt gebruik gemaakt van vergelijkbare methodes.

Dat kan zijn: veel vertellen maar niets zinnigs zeggen, halve waarheden gebruiken, belangrijke zaken weglaten of af en toe een beetje, of een beetje veel, bezijden de waarheid zitten.

Het gaat er in alle gevallen om de klant het produkt te laten kopen of de kiezer op de partij te laten stemmen en dan zijn dus laakbare methodes blijkbaar geoorloofd; de methodiek van een zeer bekende autofabrikant werd laatst pijnlijk ontmaskerd.

Je zou ook kunnen zeggen dat er af en toe een beetje wordt gelogen of op zijn minst enorm overdreven, maar in de praktijk komt het hier op neer: “Hoe minder je te bieden hebt, des te mooier maak je de verpakking”.

Aan deze zaken kleven vanzelfsprekend flink wat bezwaren, want zit je als reklamemaker of politikus ruim naast de waarheid, kan dat vervelende bijwerkingen hebben.

Een produkt dat niet waar maakt waar het voor stond, of een politikus die niet waar kan maken wat er is beweerd, beide keren is het fout.

Ik vraag me soms af of men ooit wel eens heeft nagedacht over het feit dat de beleving van de een niet de realiteit van de ander is, m.a.w. je kunt wel iets gaan roepen, maar hoe zit dat met de werkelijke waarheid?

Gelukkig en daar ben ik uiteindelijk wel erg blij om, is de waarheid nergens lid van.

In de politiek werden en worden vaak “quotes” of “oneliners” gebruikt.

Dergelijke kreten hebben de schijn van ondubbelzinnige waarheid, mede veroorzaakt doordat degene die ze uitspreken vaak veelvuldig in de media verschijnen, waardoor elke tekst ook nog extra gewicht lijkt mee te krijgen.

Veel toehoorders, kijkers of lezers denken dan: “Hij/zij zal het toch wel zeker weten, anders werd het niet zo gezegd”.

In de praktijk blijken veel quotes of uitspraken niet geheel of vaak geheel niet te kloppen!

Ik geef een voorbeeld. 

Een Partij voor de Dieren zal ongetwijfeld goed werk van plan zijn voor de onderdrukte dieren, maar worstelt nog steeds met iets te veel dieren-, en stadssentiment.

Deze partij is intussen ook tegen het houden van dieren in dierentuinen en bij particulieren en  gebruikt om die mening te bekrachtigen de emotionele uitdrukking: “De dieren kunnen zich niet meer zo gedragen als in het wild”.

Als leek denk je dan bij zo’n uitspraak: “Ja, daar kunnen ze nog best eens gelijk in hebben, ze zijn tenslotte belangrijk in de Tweede Kamer en voor de partij, ze hebben dat vast uitgezocht, ze zullen het toch wel niet voor niks zeggen!”

Wij, als doorgewinterde en door de wol geverfde Aviornisleden en houders van vele oorspronkelijke vogelsoorten, weten echter al jaren wel beter, want is dit nou serieus onderzocht of is het gewoon een sentimentele aanname?

Het enigste verschil met de soortgenoten in het wild is dat hen in avicultuur de mogelijkheid tot noodgedwongen voortdurend voedsel moeten zoeken, om niet te verhongeren, grotendeels is ontnomen.

Voor de rest gaat alles gewoon door, zoals baltsen, territoriumverdediging, partner zoeken en vinden, nestplaats zoeken, vinden en nest maken, eieren leggen, jongen grootbrengen, ruien etc.

Precies zoals ze dat in de natuur ook zouden doen; zij komen en gedragen zich niks tekort.

O ja, ze zitten natuurlijk wel bij de leden opgesloten in grote volières, ruime vliegkooien of op flinke vijvers.

Dat lijkt voor leken en andere mensen, die niet gehinderd worden door enige kennis, dan weer erg.

Echter in de grote boze buitenwereld, in het wild dus, zitten alle vogels ook opgesloten ten tijde van de voortplanting in hun eigen territorium en wee degene die daar eventjes buiten komt!

Het sneue van zo’n uitspraak van zo’n politica is nu, dat een hele bevolkingsgroep van bovenmatig enthousiaste vogelliefhebbers weggezet wordt als zijnde een groot stel suffige sufferds, die absoluut geen verstand heeft van omgaan met dieren (vogels in ons geval) en dat is niet fris!

Bovendien is daarnaast ongenuanceerd orakelen en voortdurend “een stok vinden om een hond te slaan” absoluut niet meer van deze tijd!

Als ze zich nu eens had laten voorlichten, door mensen die er echt verstand van hebben, in plaats van weer eens iets onzinnigs te roepen vanaf de overbekende zijlijn.

Ik geef een tweede voorbeeld, onlangs weer eens in het nieuws.

De voorvrouw uit de Partij voor de Dieren vindt het niet kunnen, dat in verschillende provincies het doden van een verwilderde kat met het geweer door jagers nog is toegestaan.

In de meeste provincies is dat al verboden, maar in een stuk of drie niet en dat moet niet mogen, omdat die dieren allemaal wel een eigenaar “hebben”.

We moeten nu echt wel even met de beide benen op de grond blijven, want “verwilderde” katten “hadden” een eigenaar.

Mogelijk een eigenaar die niet goed voor hen zorgde, mogelijk een kater, die onder invloed van de hormonen is gaan zwerven of een ergens gedumpte vakantiepoes of gewoon één van de vierentwintig katten van een boerderij, die zich daar in de drukte helemaal niet meer thuis voelde.

Al die verwilderde katten vormen een gevaar voor de volksgezondheid, omdat ze toxoplasmose kunnen verspreiden (en dat heeft al veel eekhoorns het leven gekost) en ze doen de biodiversiteit geen goed.

Je kunt ook wel gewoon zeggen dat verwilderde katten de diversiteit in de natuur afbreken, omdat deze dieren zowel overdag als ’s nachts kunnen jagen en dat ook gewoon doen.

Het zijn dan ook niet alleen muizen die ze vangen, maar ook veel bodem broedende vogels zullen de dupe worden en ook hun kuikens.

Let nu echt even heel goed op: De Diervriendelijke Partij heeft een uiterst diervriendelijke methode bedacht om het doden van verwilderde katten te stoppen…….  !

Je moet ze vangen (veel stress), steriliseren c.q. castreren (let op! kost veel geld) en dan gewoon weer loslaten op de plekken waar ze vandaan kwamen (?!?)

Huh, alsof ze dan geen gevaar meer zullen zijn voor de volksgezondheid en de zo broodnodige biodiversiteit in het landschap, waar ze nou eenmaal niet thuishoren! 

Wat is nu de moraal van dit verhaal?

Mocht u een oneliner, een quote of een vreemde uitspraak tegenkomen, van mensen uit partijen, stichtingen, produkt reklames  of welke richtingen dan ook, redeneringen die ons als liefhebber, als burger of als mens met een passie, willen benadelen en u denkt: “Huh, kan nie waar zijn, is te erg! ”, dan is een zo’n opmerking dat vaak ook!

Laat u in die situaties niet overrompelen, kies geen produkt of partij, wees verstandig en kritisch, denk nog eens diepgaand over die slogan na, want de brenger deed dat meestal juist niet en probeerde slechts verwarring te zaaien voor eigen gewin!

Gewoon een staaltje stemmingmakerij!

Bart Smit

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.