Deel 78, januari 2016

Als u dit leest is het al weer even geleden dat het tijdschrift van Aviornis International bij u in de bus viel; het bijzondere decembernummer van 2015 had nr. 246 en was de 42^e jaargang.

Het geeft altijd een fijn gevoel als, zoals wel gezegd wordt, “Ons Boekje” er weer is. Zo’n twee maanden moet je er op wachten voordat een volgend nummer zich aandient. Dat duurt wel lang hè?  Maar dan heb je ook wat! Wat was er nou zo bijzonder aan dat decembernummer?

Nou eigenlijk niets, maar dat is natuurlijk niet helemaal waar! Elk uitgebracht nummer glimt en blinkt weer door zijn uiterlijk, staat weer bol van verhalen, al of niet zijnde een kweekverslag en je kunt er hele mooie foto’s vinden.

Het lijkt mij altijd een hele opgaaf om telkens andere artikelen te vinden, andere mooie plaatjes te selecteren, om toch maar voortdurend de aandacht van de lezers te behouden.

Natuurlijk staan er soms voor de ene lezer wat meer interessante artikelen in dan voor de ander, maar dat kan bij een volgend nummer zo maar weer andersom zijn.

Ik kan er echt niet om heen, ik moet mijn dank uitspreken aan al die mensen die steeds maar aan het werk zijn om “Ons Boekje” te vullen en zo mooi te maken als het telkens is.

Maar wat was er nou zo bijzonder aan het decembernummer van 2015? Ik zal het maar vertellen, het was de “Kerstboodschap”, die heeft mij geraakt en ik hoop u ook. De “Kersttoespraak op papier”, bladzijde 74 en 75, opgeschreven door de landelijk voorzitter Pierreco Eyma.

Het gebeurt wel vaker dat er rond de Kerst wordt teruggekeken en vooruitgeblikt, onze koning doet dat ook en bovendien is het een melancholische tijd, zo met die donkere dagen, dat kaarslicht, kerstballen en al dat ge-glitter en die groene bomen en zo.

De Kerstboodschap werd verteld in de vorm van een metafoor. Het was de bedoeling dat u begreep wat het hele verhaal nou echt betekende en soms gaat dat er beter in als het op een wat luchtige manier gebracht wordt.

Een eenvoudig verhaal rondom wat ons als leden en als gewone burgers van Nederland boven ons hoofd hangt; de (kerst) kalkoen was zijn leven niet zeker en wij zijn nog lang niet zeker van het mogen voortbestaan van onze liefhebberij.

Dat alles wordt veroorzaakt door mensen die politiek aan de touwtjes trekken en die jammer genoeg soms helemaal niets begrijpen van wat ons bezighoudt, dingen zakelijk op afstand van achter het bureau beslissen, het dan per definitie zielig vinden en dus het liefst alles maar gewoon willen verbieden.

Een vereniging kan niet zonder een bestuur, dat is logisch, een vereniging moet geleid worden, anders wordt het een zootje. Zo’n bestuur (let wel, het zijn allemaal vrijwilligers!) leidt de vereniging langs allerlei obstakels die ze op het verenigingspad tegenkomen. 

Telkens moeten leden van het hoofdbestuur vreemde situaties pareren, die vanuit de politiek op de club af komen. Het lijkt zo simpel, als je opschrijft: “telkens”.

Maar dat woord houdt in dat er met konstante regelmaat, vaak maandelijks, jaar in jaar uit, tegengas gegeven moet worden aan de grillen van partijen, die het op onze liefhebberij gemunt hebben.

Met voortdurende volharding moeten de kastanjes uit het vuur gehaald worden en ik vraag mij in alle eerlijkheid wel eens af of de landelijke leden daar echt wel voldoende bij stilstaan.

Of ze er eigenlijk wel begrip voor hebben hoe knetterhard er in werkelijkheid voor hen wordt gestreden om het mogelijk te maken, dat er op termijn nog steeds deze liefhebberij kan bestaan.

Daarnaast en dat is eigenlijk heel raar, heb ik ook wel eens het gevoel dat er leden zijn die binnen de vereniging de allerbelangrijkste doelstelling gewoon maar een beetje aan de laars lappen en dat is in het licht van mijn voorgaande uitspraken natuurlijk erg.

Aviornis International Nederland is een vereniging met een heel belangrijke doelstelling, namelijk het houden en kweken van oorspronkelijke soorten.

Daarin is deze vereniging ook uniek in Nederland, gedomesticeerde vogels, kruisingen en (kleur) mutanten worden geweerd, ook in advertenties in boekje en website.

Maar zo nu en dan wordt er door leden, vreemd genoeg, toch gezaagd en geknabbeld aan de poten van deze zo belangrijke doelstelling of die wordt gewoon een beetje verder opgerekt!

Dat is zo verschrikkelijk jammer, want alle negatieve energie, die er voor nodig is om deze buitengewone doelstelling stiekem af en toe stilletjes te ondermijnen, kan veel beter omgezet  worden in heel veel positieve energie tot het behoud van de basisdoelstelling.

Immers, herintroduktie van vogels, (dat is een andere belangrijke doelstelling) vallend onder de soorten van blz.1 van het tijdschrift, kan nooit en te nimmer veilig plaats vinden als de daarvoor te gebruiken vogels niet absoluut honderd procent soortzuiver zijn.

Niemand kan en gaat mij vertellen dat het normaal is dat er ergens in de nageslachten van de ooit geherintroduceerde vogels plotseling, dus volkomen onverwacht, een aantal wit, zwart of blond zijn geworden.

Maar we dwalen af, boven deze column staat “pluimen” en daar wil ik naar toe.

Ik geef een pluim aan de manier waarop het vertelsel rond Kerst in ons boekje in beeld is gebracht; heel eenvoudig maar heel doeltreffend, de kalkoen links en de in witte veertjes liggende rode kerstballen rechts.

Meer was er niet nodig om uiterst summier de boodschap met beeld groots te ondersteunen. Ik geef ook een pluim aan de strekking van het “Kerstverhaal” en hoop dat elk lid hierdoor op zijn minst wakker is geworden.

Mag ik pluimen geven?

Jazeker, dat mag ik, deze column heet niet voor niks “Veertjes”!

Bart Smit

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.