Deel 90: oktober 2019

Van een oude koe en een knuppel.

Ik lees graag en dan vooral de krant, want ik ben gek op nieuws.

Als er dan, zoals laatst, een artikel in staat, waarin wordt geattendeerd op een uitspraak van een partij in de politiek, dat het beter is dat de helft van de veestapel in ons land moet verdwijnen dan sta ik op scherp en wil ik er meer van weten! De partijbons zei dat zou beter zijn voor het bouwen van huizen, vanwege de uitstoot van stikstof en zo.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik van deze materie niet zo erg veel verstand heb en het aantal bio-bedrijven in Nederland te gaan halveren zal ook wel niet zo maar zonder slag of stoot kunnen. Maar dat er bijvoorbeeld héél veel pluimveebedrijven zijn is wel duidelijk en ik vraag me ook altijd al af, waarom het er wel zo veel moeten zijn. Ik gun een ieder een mooi inkomen, maar als al die bio-bedrijven voor de Nederlandse inwoners produkten maken, dan is dat toch wel genoeg? Er hoeft toch ook niet nog zo nodig voor andere landen geproduceerd te worden? Bovendien gaat in tijden van crisis, zijnde bijvoorbeeld een vogelgriep-probleem, die enorm grote pluimvee-sector heel pluimvee-houdend Nederland weer in de houdgreep houden!

Let op: hier is de oude koe!

Ik ga het niet meer doen, ik gooi de kont tegen de krib! Ik ga niet meer luisteren naar adviezen, om solidair te zijn, om mijn pluimvee op te gaan hokken als er ergens weer eens een vogelgriepdreiging is. Ik doe niet meer mee, ik haak af! Het is naar mijn mening van de zotte, dat ik, als particulier pluimveehouder, van een paar watervogels en van een toompje sabelpootkrielkipjes, in de fraaie kleur porselein, deze moet gaan opsluiten. Officieel heet dat met een mooie ambtelijke term “ophokken”, maar dat is een eufemisme voor wekenlang opsluiten in een hok met een dicht dak.

Opsluiten gedurende een periode tijdens de winter, waarin ze al 17 uren op hun nachthok zijn aangewezen, vanwege dat het dan donker is. Vervolgens kunnen ze slechts 7 uren scharrelen in de buitenlucht, 6 x een kipje en 1 x een haantje. Ze doen niemand kwaad als ze in de stad als bijvoorbeeld Sittard binnen de muren van een stadstuin gedurende die 7 uren wat vrij rondscharrelen, een stofbad nemen, hun verenkleed aan het ordenen zijn of het gazon van onkruid, ongedierte en/of wormen ontdoen en af en toe een hapje gras nemen. Kortom, zich gewoon kunnen gedragen als kip, ze moeten niks en mogen alles!

Die hele grote pluimvee bio-industrie is bang, dat een agressief vogelgriepvirus zich tussen hun pluimvee nestelt, waardoor grote aantallen van hun industriekippen het loodje zullen gaan leggen i.p.v. eieren of plotseling ineens niet meer leven i.p.v. de geplande korte levensduur. Die hele grote massa bio-pluimveedieren zitten dag in dag uit in grote klimaat gestuurde schuren, met vele tienduizenden tegelijk op weinig vierkante meters! Ze zitten onder dak, met alwéér die mooie ambtelijke term “opgehokt”.

Hoe zou dan in vredesnaam een agressief virus, uit de lucht gevallen(?) en afkomstig van overvliegende trekvogels(?), via een binnentuin in een grote stad in bijvoorbeeld Limburg terecht moeten komen in een paar giga-kippenschuren, die zich op grote afstand in de provincie Drenthe/Overijssel/Gelderland bevinden. Dat vermaledijde virus zou dan mijn kleine toompje krielkippen mogelijk kunnen hebben geïnfecteerd, door ze niet op te hokken gedurende overdag!  De eigenaar (dat ben ik dan) zou dan mogelijk verantwoordelijk zijn voor de verspreiding van dat gevaarlijke griepvirus in de enorme fabrieksschuren op afstand, waarin zo maar 20.000 (of meer) (leg)kippen leven.

Maar hoe komt het virus daar dan? Hoe kan dat dan daar via mijn pluimvee binnenkomen? Komt het via mijn schoenen, als ik zo maar plompverloren zo’n bio-bedrijf binnenstap, dat zeker 200 kilometer verwijderd is van de tuin waar ik het net over had? Ik ga er van uit, dat veiligheid boven alles staat bij dergelijke grote installaties en ik als toeschouwer daar helemaal niets te zoeken heb. Als gewone burger kom je daar niet gewoon binnen zonder alle veiligheidsvoorschriften te hebben doorlopen, dat lijkt mij wel duidelijk! Zijn er mogelijk ook andere bronnen, die de enorme hoeveelheden pluimvee plotseling ziek maken?

Er werd ooit wel gesuggereerd dat het enge griepvirus een soort van rijbewijs had. Dat pluimvee moet goed worden gevoed. De aanvoer van die voeding gaat via grote vrachtwagens, via grote en kleine wegen, van fabriek naar bedrijf en van fabriek naar bedrijf en dan weer naar een ander bedrijf.

In sommige jaren zijn er plotsklaps wilde watervogels besmet met de gevaarlijk variant. Er vallen dan soms ook slachtoffers onder dat soort vogels, vooral als ze dan, zoals bijvoorbeeld smienten, dicht op elkaar leven en in grote aantallen van hot naar her vliegen. Dicht op elkaar, kon wel eens het toverwoord in deze hele materie zijn. Eén zieke, verkouden en snotterige kip geeft dat natuurlijk heel gemakkelijk en razendsnel door en besmet daarmee duizenden weinig weerstand hebbende soortgenoten, die daar op een kluitje leven. Met velen op een vierkante meter! Dicht op elkaar!

Ik doe het dus niet meer, dat “ophokken”, ik kies voor het welzijn van mijn dieren! Gelukkig hoeft dat, geloof ik, de laatste jaren voor particulieren ook niet meer zo nodig, maar mocht nog wel zo zijn, dan gooi ik de welbekende “knuppel in het hoenderhok”. Symbolisch natuurlijk, want ik ben doodsbenauwd mijn 7 (soms prijswinnende) krielkipjes dodelijk te raken en dat hebben ze niet verdiend!

Ik ga echt niet meer aan de leiband lopen van die grote immense pluimvee sector, die ons het allerliefst onze liefhebberij wil laten verbieden, alleen maar omdat onze vogels dagelijks vrij in de buitenlucht rond mogen lopen. Dat is ze jaren geleden bijna gelukt, door dusdanig dwingend op te treden, dat gemeentebesturen, waarvan de ambtenaren plotseling ook het licht hadden gezien, maatregelen gingen afkondigen. Pluimvee uit achtertuinen moest in kratten vóór het huis  langs de weg worden gezet om afgehaald te worden voor destructie en soms stonden ze er noch een uur!

Duidelijk, ik heb mijn punt gemaakt.

Ook mijn kleine collectie watervogels wordt niet “opgehokt”, want watervogels kun en moet je niet opsluiten, ook al vanwege hun welzijn!

Ik ga het dus nooit meer doen!

Van staatswege maatregelen afkondigen tot het moeten opsluiten van pluimvee uit vrije uitloopbedrijven is slechts een armoedige vorm van symptoombestrijding.

Het wordt nu toch wel eindelijk eens tijd, dat de overheid er werk van gaat maken om na al die jaren (we zijn intussen al 16 jaar bezig, sinds 2003) vast te stellen waar ontegenzeggelijk de met regelmaat terugkerende dreiging van een ziekmakend virus vandaan komt. Zeker weten doen we het nog steeds niet!

Met een overduidelijk antwoord is uiteindelijk iedereen gebaat!

Toch?

Bart Smit.

NB. Veertjes is een regelmatige bijdrage op de website van Aviornis Nederland. De column geeft niet noodzakelijk de officiële mening van Aviornis weer.