zaterdag 07 februari 2009

Verslag van Aviornis congres in Valls, Spanje

Affice congres

Calcote (lokale specialiteit)

Het bestuur van Aviornis Iberica

Opening congres

Seth Martens over wilde duiven

Op 17 en 18 januari vond in Spanje een congres plaats, georganiseerd door Aviornis Iberica en Psitacultura. Seth en Luuc waren ter plaatse om er een lezing te geven.

Verslag door Luuc / Foto's door Seth

Dat Aviornis zusjes heeft ergens over de grens was menigeen wel al bekend. Ver van mijn bed zusjes, de contacten zijn eerder schaars. Officieel dan toch, want er zijn altijd wel een deel mensen waar een landsgrens weinig hinder inhoudt. Deze contacten melden dan ook op een gegeven moment dat er een congres aankwam bij Aviornis Iberica, want zo noemen ze zich daar omdat ze heel het schiereiland tot hun ledengebied beschouwen. Eigenlijk slecht gekozen want in hun taal bestoken ze heel Zuid Amerika met aviornistijdschriften, wat hun ledenbestand heel breed maakt.

Contacten dus, wel ook in onze richting en daar dachten ze bij het samenstellen van de sprekerslijst aan om mensen van hier te vragen om daar iets te komen vertellen, wat we doen en hoe we het doen.

Zo vertrokken Seth en ik, trots maar tegelijk wat onwennig richting zon. Dat alleen al was na -20 temperaturen een mooi vooruitzicht. Na een nachtje rijden door Frankrijk zagen we de zon opkomen in de flamingostreek, staken we sneeuwpyreneen over, zagen Barcelona links liggen en kregen de zegen in Monserat om uiteindelijk Valls binnen te rijden. Alles was er voorzien, het hotel met grote klasse deed ons reeds oef en amaai zeggen. We zijn nu eenmaal geen stropdas jongens.
We zagen de zaal waar alles doorging, hehe, eventjes gaan zitten. Sjiek. Enkel die twee van de muppets ontbraken op het balkon.
Er was in het stadje tegelijk een pluimveetentoonstelling waar we even gingen kijken, en ook een plaatselijke ‘zoo’. Menig kinderboerderijtje hier zou er groot bij lijken. Maar niets kon de pret bederven, zeker niet wanneer de Spanjaarden ons aan tafel riepen om plaatselijke specialiteiten te proeven en eten, eten en nog eens deden eten. Dat is toch wel de rode draad doorheen het congres geweest, daar was zeker niet op bezuinigd.

De lijst van sprekers was indrukwekkend, grote zoo’s als Vogelpark Walsrode en Loro Parc hadden kopstukken gezonden, twee Italiaanse veeartsen, een professor, een paar man die een vogelboek geschreven hadden, locale grootheden, en dan… twee vogelboerkens uit Vlaanderen. We gingen er niet onder, sterker nog, de door ons gebrachte voordrachten kregen heel wat bijval. Vooral onze ’no nonsense’ aanpak van vogelhouden maakte indruk, opende ogen. Zo simpel?

De lijst met sprekers:

• Lorenzo Costa (Clínica veterinaria Valcurone) Italië
• Simon Jensen (Vogelpark Walsrode) Duitsland
• Luuc (Ibisring) België
• Seth Martens (Aviornis) België
• Giani Ravazzi (ornitholoog) Italië
• William Vanbeginne (ABA Parkieten) België
• Rafael Zamora (Loro Parque Fundación), Spanje
• José Ignacio Pardo (Zoo Santillana), Spanje 
• Josep Bertran y Carles Vergés (Vilamazonia), Spanje 
• Mar Ozcáriz (Kktwas), Spanje
• Teresa Masuet y Xavier Viader(Psittacus Catalonia), Spanje

Aviornis heeft daar ook de parkieten onder hun werking, dus ook deel sprekers uit die sector.
Tolken die op het podium vertaalden, er was daar een privé firma voor ingehuurd, echt proffesioneel.

Seth deed op zijn dooie gemakje de duivenwereld uit de doeken, dit eventjes in het Spaans dan nog wel. Hoe ze tellen, waar op te letten, kortom de werkgroep op zijn best. Respect alom voor het afgelegde werk en je zag lichtjes aangaan bij de grote organisaties:  zo moet het, zou het kunnen, zouden ook wij…. De toenadering was er onmiddellijk. Grootse plannen ontspringen, tal van grote poorten gaan plots wagenwijd open. We zijn veel te bescheiden.
Ikzelf heb de ibissoorten binnen bereik overlopen met tussendoor wat mijlpalen. De successtory van het mooie  Australische witte ibis project van ibisring wat in de verf gezet, dat naast Nederlandse en Franse, ook Spaanse sponsoring kreeg destijds. Hoe de vogels goed en gemakkelijk te houden, het verhaal dat we hier ondertussen al wel kennen.
De manier waarop we omgaan binnen werkgroepen hier stemde iedereen met verbazing. Zeker ook de vrijwillige manier dat leden van een werkgroep samenwerken was een openbaring. Maar aan de reacties en felicitaties te horen moet het wel heeel goed zijn.

's Avonds algemene vergadering Aviornis. Projectie en uitleg van alle onkosten, wat en waaraan het besteed is, waarom. Een visie voor de toekomst uiteengezet door de voorzitter en besproken met de aanwezige leden. Betrokkenheid. Zoals de Nederlandse openheid , iets wat we in Vlaanderen niet kennen. Iedereen telt mee; zelfs de Franse Aviornisvoorzitter kwam er iets vertellen ivm toenadering en samenwerking. Vrij podium.

Willy Haerts en Rudy Plaquet zijn er nog steeds helden, als oprichters worden ze er nog steeds herdacht. Hun ‘baby’ heeft de moedervereniging ver overgroeid. Want dan hebben we wel het allerbeste tijdschrift, heel wat clubwerking en organisatie ligt daar ver voorop. Enkele meegereisde leden konden het amper geloven.

Er hadden zich voor dit congres ruim 150 vogelliefhebbers ingeschreven en nog een deel die zo meekwamen. Er was een groot aantal lokale liefhebbers (150 km vinden ze daar achter de hoek) die gewoon in de zaal kwamen en niet aan de buffetten deelnamen enz. Het kan daar allemaal. Sommigen hadden daar 1000 km voor afgelegd, vliegtuig binnenlandse vlucht, het is een groot land dat wel.

Een aantal eetbeurten en tal van gesprekken, contacten en nieuwe vrienden later moesten we toch nog eens terug naar huis. Iets wat met een plantencentrum en een vogeldierentuin op het reisplan heel vlot verliep. Moe maar tevreden terug op Vlaamse bodem. Terug naar onze vogeltjes en het vogelwereldje hier. Zuchten over al wat kan. Dag zon.
En nu minstens 14 dagen dieeet.